Laatste weekje in Surniame

Hallo lieve allemaal,

Het is toch alweer even geleden voordat ik een blog scheef. Waar zal ik eens beginnen.

22 juni toch maar weer lekker naar stage een weekje. Prikken zetten, infusen zetten en veel verpleegtechnische handelingen uitvoeren. Ook ben ik al een aantal keren mee geweest naar een MRI-scan en ik doe samen met de subhoofdzuster verschillende artsenvisites.

26 juni
Na 4 daagjes stage op naar blance marie. S’ochtends werden we om 7:00 opgehaald met wel hele vette jeep. Alle tassen gingen in de laadbak met verschillende touwen eromheen en we kregen nog een goed ontbijt bij zanderij. Dit gaf me al een gevoel dat de weg naar blance marie waarschijnlijk een hel werd. En ja hoor. Dat werd het. Ongeveer 8,5 uur rijden over een weg was je niet echt een weg kunt noemen, met diepe gaten met water erin. Omdat we met een groep van 9 personen waren hadden we 3 jeeps. Omdat je zo lang moet zitten ga je elkaar maar wat vervelen --> precies op het goeie moment door het water crossen zodat de andere auto helemaal nat werd. Zo leek de reis een stuk sneller te gaan. Onderweg zagen we verschillende apen waar we natuurlijk allemaal weer de auto uitgingen om foto’s te knippen. Na 8,5 uur reizen was het dan zover. We kwamen aan bij een soort werkplaats waar allemaal bomen lagen en vanaf die kant konden we heel mooi van de zonsondergang genieten. Daarna vroeg onze gids aan mij of ik nog een klein stukje wilde rijden naar ampoera waar we gingen overnachten. Natuurlijk wilde ik dat maar ik had er niet over nagedacht dat ik dan natuurlijk met links moest schakelen. Dus de eerste 5 meter leek ik wel iemand die haar eerst rijles had haha maar we zijn veilig aangekomen op onze slaapplek. Voor een trip hadden we had luxe. Ik sliep met Merle op de kamer en we hadden met z’n 2e een eigen douche en wc GENIETEN. S’avonds eerst lekker gegeten en daarna gingen met naar een cafeetje midden in de jungle. Er was natuurlijk niet veel te doen, maar de muziek was erg leuk. Toch wilde een aantal van de groep terug naar onze slaapplek en daarom gingen we allemaal samen mee. Daar hebben we nog tot in de late uurtje drankspelletjes gedaan.

27 juni
De wekker rinkelde om 8:00 lekker, kort nachtje zullen we maar zeggen. Maar er stond een heerlijk ontbijtje op ons te wachten van ei en worstjes. Daar sta ik wel graag voor op. Op de planning stond dat we in het dorpje gingen wandelen om daar de cultuur ervaren. Onderweg kregen we verschillende soorten fruit waarvan ik nog nooit had gehoord maar het smaakte prima. Toen we als bijna 2 uur door verschillende dorpjes hadden gewandeld kwam de gids er toch wel achter dat terug wandelen wel heel ver was. Dus maar even een jeep aanhouden en daar mochten we gelukkig met z’n allen in de bak van de jeep en toen waren we er zo. Toen was het tijd voor alles in te pakken en verder te reizen naar blance marie. Blance marie zijn de grootste watervallen van Suriname midden in de jungle. De gids had verteld dat de weg,( naar blance marie) die we al gehad hadden. Pfohh goed vooruitzicht maar verstand op nul en lekker muziekjes luisteren. Iedereen stapte weer in de jeep. Wij waren de laatste jeep. Vanaf de ‘’hoofd’’ weg moest je een heel klein weggetje in wat heel slecht stond aangegeven. In één jeep zat een chauffeur die de weg naar blance marie nog nooit had gereden en ja je kunt het wel raden. De jeep had het zij weggetje niet gezien en reed door terug naar Paramaribo. Ja daar zit je dan zonder bereik in de jungle met een vermiste auto. Wij zijn daarom allemaal overgestapt in de bak van een andere jeep zodat onze gids terug kon om de auto te zoeken. Eigenlijk vond ik dit helemaal geen probleem het was zelfs ontzettend leuk. Iedere keer weer zeggen let op bukken voor takken. En toen na nog een half uurtje achterin de bak van de jeep kwamen we eindelijk aan op blance marie. Het was zo mooi en we zagen alleen nog maar de rivier. Omdat ons eten in de zoekgeraakte auto zat begonnen we maar alvast aan de chips. Rond 19 uur hoorde we een jeep aankomen. Dit was de zoekgeraakte jeep met de rest van de groep. Toen was het volgende probleem, waar is onze gids die hun ging zoeken. Maar hopen dat hij terug komt dan maar en gelukkig was dit ook. S ’avonds gingen we met z’n 11e jagen. Ze hadden ons gezegd dat er spinnen, slangen en luipaarden konden zitten. Dus wij vol verwachting op zoek naar die beesten. Voor liep een gids met een geweer en achter ook.Drie keer raden wat we gezien hadden helemaal niets, alleen een klein spinnetje en mieren. Maar ja wat wil je als je met z’n 11e over een zandweggetje loopt. Die beesten horen je van verre al aankomen. Toch was het wel een leuke ervaring om s ’nachts door de jungle te lopen.

28 juni
Sochtends wakker worden met het idee dat je naar zolang reizen toch eindelijk de watervallen ziet. Dus na het ontbijt de bikini aan en eerst naar de ‘’kinderwatervallen’’. Hier over hele gladden rotsen klimmen en zwemmen. Lekker in de zon zitten in het water. Daarna gingen we verder naar de blance marie watervallen. Wij hadden heel veel geluk want omdat het regenseizoen nu bijna voorbij is was er ontzettend veel water in de waterval (zie foto). Daar werd natuurlijk net zoals bij elke mooie plek een fotoschoot gehouden want ja, alles moet vastgelegd worden he. Na de nodige groepsfoto’s liepen we toch maar weer terug naar de kinderwatervallen. Daar kon je tenminste lekker zwemmen want dit kon echt niet bij de blance marie watervallen. Tijdens het zwemmen begon het te regenen. Maar dit was helemaal geen probleem. Het water uit de waterval was zelfs warmer als de regen dus goed excuus om nog langer in het water te blijven zitten. Rond 13 uur toch maar uit het water en snel doorrennen naar ons huisje voor warme en drogen kleren. Omdat het daarna bleef regenen gingen we toch maar niet naar de andere waterval waar je alleen kon komen met een bootje. De middag hebben we ons vermaakt met vissen en natuurlijk weer een drankspelletje. S’avonds gingen we het spel weerwolven spelen bij het kampvuur. Omdat ik van de korte nachtjes nog al moe was ben ik rond 24 uur naar bed gegaan.

29 juni
Die ochtend gingen we nog naar de waterval die we door de regen niet hadden kunnen zien. Gelukkig scheen nu wel de zon dus met z’n alle het bootje in en weer hop de berg oplopen. Ik heb volgens mij in mijn hele leven nog nooit zoveel geklommen maar het was het zeker weer waard. Dit keer was het een waterval waar je echt naast kunt wandelen. Een stapje naar rechts en je stond letterlijk in de waterval. Daar natuurlijk weer verschillende foto’s geknipt en daarna in het bootje terug naar het huisje alles inpakken. Rond half 12 vertrokken we naar huis toe. We maakte al een schatting dat we rond 22 uur thuis in Paramaribo waren. Maar helaas deze droom wed geen werkelijkheid. Blijkbaar had het op sommige plaatsen heel hard gestormd. Er lagen dus overal dikken bomen op de weg die we moesten ontwijken en soms afhakken om de weg vrij te maken. Ook moesten we tussendoor nog even benzine halen in het dorp waar de ouders van onze gids woonden. Dit was echt een indianen dorpje met houten huisjes en waar ze nog de afwas in de rivier deden. Heel mooi om te zien. Maar toch maar weer snel door rijden want we moesten nog zo lang. Onderweg hadden we ook nog een aantal indiaantje in de bak van de jeep meegenomen. Toen gebeurde er iets wat je niet echt wil als je nog heel lang moet rijden. Een jeep reed te hard door een gat heen en daardoor brak de as van de jeep door. Dus maar met z’n alle in 2 jeeps en Marlieke mocht verder rijden omdat onze gids moest regelen dat de jeep weggehaald werd uit de jungle. Ondertussen waren we om half 1 s’nachts thuis van een trip die zeker de moeite waard was en ja hier in Suriname komt altijd alles goed he.

30 juni
We de week begon weer met stage. Ik kon niet echt zeggen dat ik heel goed wakker was. Mij collega’s vroegen aan mij of ik ziek was. Nee dat toch niet maar ik was wel blij toen het 15 uur was en ik even kon gaan slapen. S’ avonds kwamen Sunnery James en Ryan Marciano draaien in Suriname. Ik had verwacht dat ze maar een uurtje zouden draaien of zo. Maar ze hebben uiteindelijk 3 uur gedraaid. Echt weer even wat anders dan de Surinaamse muziek. Het was een erg leuk avondje.

1 juli
Die dag wordt hier in Suriname de afschaffing van de slavernij gevierd dus een vrije dag voor ons. Door heel de stad stonden allemaal tentjes waar je eten en souvenirtjes kon kopen. Ook was er veel traditionele muziek. Veel Surinamers droegen traditionele kleding en vaak droeg een dochtertje dezelfde kleding als hun moeder. Z’n mooi gezicht. We hebben nog tot ongeveer 16 uur op een muurtje aan de Suriname rivier gezeten en daarna zijn we lekker naar huis gegaan want de dag erna hadden we wel stage tot vrijdag.

4 juli
We zijn met een hele groep naar Santigron,( een marrondorpje), en de colakreek geweest. In het dorpje heb ik weer verschillende indrukken kunnen opdoen. Wel merkte ik dat het dorpje al wat gemoderniseerd was. Een van de opvallendste dingen was een plek midden in het dorp waar veel inwoners waren. Voordat een inwoner naar binnen ging moest hij of zij eerst zijn schoenen uitdoen. Daarna werd er een soort wit poeder op hun lichaam gesmeerd. Binnen op de plek waren twee mannen die een soort geest op het hoofd droegen. Dit was een plank met op de plank een soort doek om het zo maar even te zeggen. Als de inwoners iets wilden weten over ziektes of de verdeling van overleden mensen vroegen ze aan de geest het antwoord. Heel bizar maar de inwoner vertrouwen helemaal op de geest. Toen we verder liepen door het dorp kwamen we verschillende Surinaamse meisjes tegen die met ons op de foto wilde. Natuurlijk wilde Michelle, Marion, Kim en ik dat ook wel. Rond 13 uur vertrokken we naar de Colakreek. Dit is een beekje van zwart water met daaromheen hutjes waar je lekker kunt zitten en kunt chillen. Dit hebben we dan ook gedaan, hangmatten in de zon en beachvolleybal tegen de Surinamers gespeeld. Natuurlijk wonnen de Nederlanders, maar dat was geen verrassing natuurlijk.

5 juli
S’ochtends gingen we naar een heilige mis in de kathedraal. Omdat hier de kerk en het kristendom nog heel centraal staan in het leven van de Surinamers. Als ik op stage ga eten zijn er verschillende collega’s die voor het eten bidden. De mis was ongeveer hetzelfde zoals in Nederland. Het enigste grote verschil vond ik wel alle kerkbezoekers meezingen met het koor. Toen de kerkdienst af was heel snel naar het zwembad want pfohh, wat was het warm. Daar lekker een middagje in de zon gelegen en s’avonds uiteten als afscheid van Marle

6 juli
Een stage weekje van 4 daagjes komt er weer aan. Deze stage week was toch wel een beetje anders als normaal. Op dinsdag en woensdag mocht ik meelopen op de operatiekamers. Ik heb verschillende operaties gezien zoals een hernia operatie en een operatie waarbij de neurochirurg een hersentumor ging verwijderen en onderzoeken. Maar toch, de mooiste operatie was wel een keizersnede van een tweeling. Ik vroeg aan de hoofdzuster op de OK of ik mee mocht kijken bij de keizersnede en nog geen 3 minuten later had ik een baby’tje van 30 weken in mijn armen die ik naar de kinderarts moest brengen. Toen het kindje op de onderzoektafel gelegd had vertelde de kinderarts dat het kindje stabiel was dus dat ik hem samen met een collega in het bedje naar de neonatologie mocht brengen. Wat een top ervaring die ik nooit meer zou vergeten.

9 juli
We gingen s’ avonds onze stage week nog even goed afsluiten. Als eerste gingen we naar het casino. Hier kom je in het casino gratis binnen en krijg je als je aan de gokkasten zit gratis eten en drinken. Natuurlijk had ik in het casino niets gewonnen maar het eten was lekker zullen we maar zeggen. Naar het casino gingen we met z’n allen voor de allerlaatste party bus naar havanna. In havanna was het erg gezellig want er komen nu alweer nieuwe studenten die hier stage komen lopen.

10 juli
Ja het is weer weekend dus dat betekend op trip. Dit keer vertrokken we naar Apiapaatie 4 dagen.s Ochtends moesten we om 7:00 verzamelen. Helaas hadden Michelle en ik ons flink verslapen dus maar even snel door het huis heen rennen om alles bij elkaar te rapen voorin de backpack. Een kwartier later dan gepland kwamen we binnen op het kantoor van SU4YOu en toen kwamen we erachter dat Marlieke en Marion zich ook hadden verslapen. Ach ja Surinamers maken zich nergens druk om dan vertrek je toch gewoon om half 9, ook geen probleem. Daar gingen we dan alweer, ongeveer 4 uurtjes rijden naar een dorpje waar we eten kregen en op het bootje moesten stappen. In de brandende zon 3,5 uurtje varen naar het ‘’vakantie eiland’’. Gelukkig was er wel flink wat wind. Rond 18 uur s ’avonds kwamen we aan op het eiland. Met z’n alle de hangmat ophangen en friet met frikandel eten. Dat was een keer ander eten als bami of nasi heerlijk! Daarna nog gezellig samen wat gedronken en we gingen op zoek naar de hele grote vogelspinnen. Toen we er een gevonden hadden durfden we deze echt niet aan te raken of op te pakken. Deze spin was echt echt iets te groot voor op mijn armen te nemen. Michelle en ik keken liever vanaf een afstandje.

11 juli
Ik was al redelijk vroeg wakker dus ben ik aan de Suriname rivier heerlijk een boekje gaan lezen in de zon. Rond half 9 kregen we het ontbijt en daarna gingen we met de boot naar een dorpje toe. Hier gingen we kijken op de medisch post en hoe de mensen daar leefden. Via het dorpje liepen we naar de ananas berg. Weer een klim tochtje. Onderweg kregen we informatie over planten die in de jungle stonden en welke soort medicijnen je daarvan kunt maken. En uiteindelijk na 1,5 uurtje klimmen kwamen we op het hoogste punt van de ananas-berg. We hadden daar echt heel mooi uitzicht over de jungle. En ja de ananas-berg heet niet voor niets de ananas-berg daar groeien ananassen en ze waren heerlijk. Weer beneden aangekomen stond er een boot klaar. Met die boot gingen we naar de stroomversnelling. Eerst heerlijk eten, zwemmen en op een soort plaat waarop je moet gaan liggen achter de speedboot aan. Ik en Ellen dachten dat we bijna aan de kant waren.
W gingen staan op de plaat en natuurlijk vielen we eraf. Helaas hadden we het niet in de gaten dat er een flinke stroming stond, dus dat kleine stukje naar de kant viel tegen het was best wel een groot stuk tegen de stroomversnelling in. Maar ja dat is goed voor de beenspieren . Rond 16 uur vertrok de boot weer terug naar ons eiland waar Marion en ik ons samen een douche namen in de rivier. Ik heb nog nooit z’n mooi uitzicht gehad tijden het douchen. S ‘avonds nog gezellig wat gedronken en toen kon ik weer heerlijk in de hangmat slapen.

12 juli
Om half 9 weer een heerlijk ontbijtje. Daarna gingen we met z’n allen weer op de boot voor een volgende dorpswandeling. Tijdens de dorpswandeling kwamen we verschillende vrouwen tegen die bakken met afwas op hun hoofd droegen. Dus Michelle en ik gingen samen proberen om een fles water op ons hoofd te zetten. Helaas bleef dit maar ongeveer 10 seconden staan. Ik begrijp nog steeds niet hoe de vrouwen dit doen, wandelen en praten met zo’n zware bak op je hoofd. Na de dorpswandeling gingen we met de boot naar een soort waterval. De gidsen hadden zwemvesten meegenomen dus we konden in de waterval springen. Echt heel vet maar de eerste keer doodeng, omdat je op het moment dat je boven water komt direct moet beginnen met zwemmen. Anders kom je niet meer aan de kant bij de waterval. De gidsen ook soort van plaat meegenomen en daarmee konden we ook van de watervallen af. Net voordat Marlieke en ik in de waterval wilde springen vertelde onze gids, dat er ongeveer 90% om slaat en dat je, je dan goed moet blijven vasthouden aan de plaat. Ja heel fijn dat je dat zegt dacht ik, maar gelukkig gingen we niet over de kop. Daarna heb ik samen met de groep nog lekker in de zon gelegen. Rond 17 uur zijn we met de boot terug gegaan naar het eiland. Hier kregen we avondeten en tijdens het avondeten kwamen de gidsen op het idee om als het donker was de rivier op te gaan dieren zoeken. We vonden het wel een leuk idee dus rond 20 uur gingen we in het pikkedonker de rivier op, op jacht naar beesten. Tegenover blance marie zagen we dit keer wel kaaimannen en slangen. Na de boottocht hebben we samen met de gidsen nog wat gedronken en kaartspellen gedaan.

13 juli
De dag van vertrek. Alles moest weer ingepakt worden voor terug naar Paramaribo te gaan. Rond 10 uur gingen we met z’n allen weer op de boot. Het was heerlijk om daar 2,5 uur op te zitten. Lekker in de zon goed bruin worden. Eenmaal aangekomen in het dorp moest alle bagage overgeladen worden naar de auto. We hebben toen nog ongeveer 3 uurtjes in de auto gezeten omdat het in Paramaribo veel geregend had. Veel straten stonden onder water. Rond 17 uur waren we thuis.

14 juli --> mijn laatste weekje stage ging van start. Nog een weekje de opdrachten afmaken en stage afsluiten. Na 10 weken op de neurologie/neurochirurgie ben ik echt gaan houden van mijn collega’s, de artsen en co-assistenten. Morgen is mijn laatste dag stage waarna ik dan samen met Michelle 5 daagjes vrij heb voordat we donderdag in het vliegtuig stappen naar Nederland.

Dit waarschijnlijk mij laatste reisverslag vanuit Suriname.
Ik ga nog even genieten van mijn laatste dagjes!!

Tot gauw
Groetjes Maud